๑. นามบทที่ประกอบด้วยวิภัตติต่าง
ๆ
ได้แก่ นามบทที่ประกอบด้วยวิภัตติอื่นมีทุติยาวิภัตติเป็นต้น
มีสัตตมีวิภัตติเป็นที่สุดที่มีความเกี่ยวข้องกับกริยา เว้นปฐมาวิภัตติ
ฉัฏฐีวิภัตติทั้งหมด และสัตตมีวิภัตติบางอย่างที่เป็นบทขยายประธาน
ดังที่ได้กล่าวมาแล้วในตอนว่าด้วยบทประธาน.
๑
บทนามที่ประกอบด้วยทุติยาวิภัตติ
บทนามที่ประกอบด้วย อํ และ โย ทุติยาวิภัตติ ที่มีสำเนียงอายตนิบาตว่า
ที่ปรากฏในแบบเรียนว่า ซึ่ง, สู่, ยัง, สิ้น.
และที่ปรากฏอยู่นอกแบบเรียนอีกว่า กะ,เฉพาะ, ให้เป็น, ว่าเป็น.
รวมไปถึงที่ไม่ต้องออกสำเนียงอายตนิบาตให้แปลเพียงศัพท์เดิมด้วย
ใช้เป็นบทขยายกริยาอย่างเดียว มีชื่อเรียกโดยเฉพาะและความหมายโดยสังเขปดังตารางนี้
ชื่อเรียก
|
คำแปล
|
ความหมายโดยสังเขป
|
หมายเหตุ
|
อวุตตกรรม
|
ซึ่ง
|
เป็นที่ทำ
|
จัดเป็นบทที่ขยายกริยาประเภทนี้โดยตรง
และขยายกริยาได้อย่างเดียว
|
สัมปาปุณียกรรม
|
สู่
|
เป็นที่ไปถึง
|
|
การิตกรรม
|
ยัง
|
เป็นที่ใช้ให้ทำ
|
|
อกถิตกรรม
|
กะ, เฉพาะ
|
เป็นที่รับพูด
|
|
วิกติกรรม
|
ให้เป็น
|
เป็นบทกรรมที่ถูกเปลี่ยนจากบทกรรมเดิม
|
๒ ประเภทนี้
ไม่เข้าเกณฑ์ของบทที่ขยายกริยาประเภทนี้
|
กริยาวิเสสนะ
|
-
|
เป็นคุณบทแห่งกริยา
|
|
อัจจันตสังโยคะ
|
สิ้น, ตลอด
|
เป็นที่ลุล่วง
|
ขยายได้ทั้งนามและกริยา
|
จะได้กล่าวบททุติยาวิภัตติทั้งหมดเหล่านี้ไปตามลำดับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น